Na początku minionego roku pomyślałem sobie, że fajnie będzie postawić sobie jakieś wyzwanie związane z grami. Może to skłoni mnie do ogrania większej ilości tytułów, a dodatkowo – do ogrania ich dokładniej niż zwykle. Platynowy Czelendż pokazał kilka ciekawych aspektów mojego hobby, z których nie wszystkie były fajne.

Tak wiem, Horizon Zero Dawn to świetny tytuł, który ukazał się na początku roku. Co więcej, kupiłem go w dniu premiery i to jeszcze w edycji kolekcjonerskiej. Co zatem stało się, że platynka w tej produkcji wpada dopiero teraz? Eh…

Serial Cleaner ukazał się już parę ładnych miesięcy temu. Miałem nawet okazję spędzić z nim wiele godzin i napisać recenzję wersji na PlayStation 4. Niestety w tamtym czasie moją uwagę odciągnęły inne tytuły, ale przyrzekłem sobie, że jeszcze wrócę do „konserwacji powierzchni płaskich”. Zajęło to co prawda pół roku, ale… udało się!

Przez chwilę byłem praktycznie pewien, że absolutnie nie ma szans na ukończenie Platynowego Czelendżu 2017. Potem jednak rzuciłem okiem na produkcje, które mi zalegają na dysku i pomyślałem, że jest jeszcze szansa. Jako kolejną grę przygodową po Life is Strange wziąłem na celownik Tales from the Borderlands.

Nowej produkcji studia Ninja Theory nie rozpatrywałem nie tylko pod kątem platyny, ale wręcz całkowicie odpuściłem sobie przeglądanie trofeów dla Hellblade: Senua’s Sacrifice. Jej zdobycie jest więc całkowitym zbiegiem okoliczności, ale nie oszukujmy się – to także banalnie prosty pucharek.

Podobnie jak w przypadku Need for Speed, również zdobycie platynowego pucharka w Wheels of Aurelia nie było w planach. Kiedy jednak okazuje się, że znakomita większość trofeów dotyczy różnych zakończeń, grzechem jest nie dokończyć kilku pomniejszych wyzwań.

Najnowszej odsłony serii Need for Speed nie tylko nie brałem pod uwagę jako gry, w której wbiję platynkę, ale przede wszystkim – jako gry, którą ukończę w tym roku. Z planami jednak jest tak, że często się zmieniają ze względu na różne mniej lub bardziej sprzyjające okoliczności. Tak oto właśnie „potknąłem się” o Need for […]

Destiny momentalnie skradło moje serce w 2014 roku. W zasadzie od premiery gra nie wypadała z czytnika, choć byłem świadom jej ułomności. Wszystko to wynagradzała jednak świetną rozgrywką w gronie znajomych. Pomysł na platynę wydawał mi się więc naturalny, ale po prawie roku starań pogodziłem się z myślą, że wspomniana platynka nigdy nie wpadnie.

Zupełnym przypadkiem druga platyna w 2017 roku również wpadła w grze przygotowanej przez studio Ubisoft. Tym razem jest to najnowsza odsłona serii Ghost Recon, czyli Tom Clancy’s: Ghost Recon Wildlands.

Czas na pierwszą tegoroczną platynkę, którą udało mi się zdobyć w Watch Dogs 2. Choć trofea te wymagają przeważnie mnóstwo czasu, albo karkołomnych wręcz umiejętności, o tyle w przypadku tej produkcji wpadła ona nieco „przy okazji”.